Halverwege de jaren tachtig werd in de Maastrichtse nieuwbouwwijk Randwyck door architectenbureau Orta een Vrije School gebouwd naast een geschikt terrein voor woningbouw. De woningen die daar zouden verrijzen moesten bij de school passen, vonden architect en gemeente. Na een aantal jaren van overleg met ouders van kinderen van de Vrije School en andere geïnteresseerden was het resultaat (in 1989) uiteindelijk een speels vormgegeven woon- en werkcomplex, rondom een grote binnentuin, genaamd: ‘Vernieuwend Wonen Maastricht'. Een soort mini-dorp, waarin alle besluiten in consensus genomen worden. De wijk bestaat uit zeven eengezinswoningen en 73 appartementen, drie gezamenlijke ruimtes, een buurtcafé, garages, ateliers, bedrijfjes en een eigen kantoor. Het beheer is in gezamenlijke handen en elke bewoner is lid van de Coöperatie Vernieuwend Wonen Maastricht, wat inhoudt dat hij of zij een steentje bijdraagt om te zorgen dat er een prettige leefomgeving is en blijft voor de bewoners.