Gistende jongenskamer

Uit het raam staren, droedelen in de cursus, aan je lief denken of heel hard je best doen om iets te laten ontploffen: geen gebrek aan extracurriculair vermaak tijdens de lessen biotechniek. Wie wel goed oplette, was Jeroen Michels uit Gent. Behalve de chemische processen die zich in de natuur voordoen en achter de productie van salami en kaas schuilgaan, kwamen ook die van wijn en bier aan bod. Dat ging hij samen met zijn broer in de praktijk testen, in hun slaapkamer.

In de kamer van de jongens, toen 15 of 16 jaar, stond weldra een arsenaal aan potten, flessen en kruiken te pruttelen. Gistende zaden, vruchten en planten werden hun hobby. Op een bepaald moment liepen de experimenten zodanig uit de hand dat de kamer te klein werd voor hun brouwsels.

Dat kan ook met alcohol, dachten de broers. En het resultaat werd gesmaakt.

Van hobby tot passie, van passie tot job

“In het begin van de jaren 2000 verhuisde Mémé naar een zorgtehuis en waren wij onze werkplek kwijt. We moesten beslissen of we ermee ophielden of van onze hobby, die intussen was uitgegroeid tot een heuse passie, ons beroep zouden maken. We waren toen een jaar of 30. Maarten stond in het onderwijs, ik werkte in de sociale sector. Mensen vertelden ons wel dat ze het drankje lekker vonden, maar dat waren vrienden en familie, wisten wij veel of ze dat zeiden uit beleefdheid.” De broers besloten om een marktstudie uit te laten voeren. Toen die positief bleek, begonnen ze in bijberoep hun aperitief ‘RoomeR’ in de markt te zetten.

Vandaag, 12 jaar later, is RoomeR hun hoofdactiviteit en vullen ze per jaar tussen de 80.000 en 90.000 flessen. Eerst verliep de verkoop via speciaalzaken, maar daar bereik je maar een beperkt publiek. Je vindt RoomeR intussen in supermarkten en de horeca is een grote afnemer. Er rijpen plannen voor de export. Maar de productie blijft handenarbeid en is lokaal.

Manueel en lokaal

Jeroen: “Wij zitten met ons fabriekje binnen de ring van Gent. Alles wordt daar verwerkt, gebrouwen, gebotteld en ingepakt en ook onze kantoren liggen daar. Een deel van de bloemen kweken we zelf, voor het andere deel werken we samen met een bioboer. Het gebeurt ook dat mensen ons aanbieden om de bloesem in hun tuin te komen plukken.” Alles samen gaat er jaarlijks zo’n anderhalve ton vlierbloesem door de handen van de medewerkers.

Die medewerkers zijn drie mensen die vast in dienst zijn en de zakelijke en productionele taken onderling verdelen, studenten en stagiairs en de medewerkers van een sociale werkplaats die met een bus naar de fabriek komen om te helpen.

“We zijn dan met een man of 15 en doen alles samen. We gebruiken geen lopende band, maar zetten overal lange tafels en verdelen het werk: capsules op de flessen zetten, die verzegelen, dozen plooien, enzovoort.” Zelfs de decoratieve bloemen, zo typisch voor de RoomeR, worden handmatig met een pincet in de fles gestopt.”

De mensen bepalen het tempo van het werk en dat werkt: RoomeR verpakt op die manier maar liefst 14.000 flessen in 2,5 dagen tijd.

Une histoire à boire

Dit model kwam er niet toevallig. Voor RoomeR is het sociale aspect erg belangrijk. “Wij wilden investeren in mensen, niet in machines. Dat komt mede door onze achtergrond in de sociale sector, maar ook omdat het veel fijner is om een bedrijf te runnen waar een verhaal achter zit. Daarom kozen we voor Triodos Bank als financier: een waardegedreven bank. RoomeR is ‘une histoire à boire’, een verhaal om van te drinken. Maar het klinkt beter in het Frans.”

RoomeR is lekker met cava, of met tonic en een schijfje groene appel. Puur met een ijsblokje is het op zijn best. En altijd is het feestelijk. Dat maakt van RoomeR een uiterst geschikt cadeau. Als je niet kan kiezen tussen bloemen of een fles om aan je gastvrouw of -heer te schenken, ruim je met een fles RoomeR het dilemma uit de weg. Bovendien schenk je hun dit verhaal erbij.